بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و میزان ارتکاب جرم در میان جوانان مجرم(مطالعه موردی زندان مرکزی سنندج)

تراکم زیاد جمعیت کشور در گستره سنی 18-30 سال به عنوان جمعیت فعال جامعه یک مزیت نسبی بالقوه است، اما چنانچه از این مزیت به درستی استفاده نشود فرصت ها به تهدیدهای جدی تبدیل خواهند شد. بنابراین سیاست گذاری و برنامه ریزی برای این بخش از جمعیت باید از مهم ترین اولویت ها محسوب شود. امروزه سرمایه اجتماعی به دلیل محتوایی که دارد تقریباً با تمامی موضوعات و مسائل مطرح در حوزه علوم اجتماعی ربط پیدا کند. حوزه آسیبهای اجتماعی و جرم یکی از این حوزه هاست به گونه ای که ارزشها و هنجارهای مشترک ناشی از آن می تواند سطح خشونت را کاهش داده و یا آن را پایین نگه دارد و درنتیجه از وقوع جرم و خشونت پیشگیری کند. هدف تحقیق حاضر بررسی و شناسایی رابطه بین سرمایه اجتماعی و جرم می باشد. به منظور سنجش سرمایه اجتماعی جوانان زندانی از مقیاس چند بعدی شامل پیوند و عضویت با شبکه های مدنی، مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، هنجارهای همیاری و تبادل اطلاعات بهره گرفته شد و در میان 200 نفر از زندانیان 18-30 سال زندان مرکزی سنندج به اجرا درآمد. نوع تحقیق حاضر پیمایشی و ابزار پرسشنامه بوده است و جهت آزمون فرضیه های تحقیق از آزمونهای آماری مختلف از جمله ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و ..بهره گرفته شد. یافته ها نشان داد که افراد مجرم از لحاظ شاخص پیوند و عضویت با شبکه ها، در سطح پایین و متوسط بوده و در بقیه شاخص ها از جمله مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، همیاری، تبادل اطلاعات در حد متوسط بوده اند. همچنین رابطه معکوس بین میزان ارتکاب جرم و میزان سرمایه اجتماعی در همه ابعاد به جزء در شاخص پیوند و عضویت مورد تأیید قرار گرفت. بنابراین با توجه به معناداری روابط بین این دو بهبود محیط خانواده ها و محیط اجتماعی، تقویت نهادهای مدنی، اصلاح بینش ها و کنش های افراد ضروری به نظر می رسد.